Είναι αυτή η νέα μόδα που όλα τα κλαμπ έχουν δικό τους φωτογράφο που τριγυρνάει και βγάζει ποζέρικες φωτογραφίες τον κόσμο με τα ποτά τους και το κραγιόν τους και τις εκλεπτισμένα αδιάφορες εκφράσεις τύπου “ναι, ήμουν κι εγώ εδώ”. Για να τις ανεβάσουν μετά facebook επειδή είναι τόσο σημαντικό να βλέπουν όλοι σε ποιό κλαμπ πήγες χτες και με ποιόν και τι φορούσες και τι καλά που πέρασες πάλι. Δε μας φτάνουν πια οι σέλφεις, χρειαζόμαστε “επαγγελματία” για να συντηρήσουμε το στάτους μας όσο ψηλά (?) ήταν και πριν. Και για να μπορεί και το μαγαζί να πει “δες πόσο κόσμο είχαμε και χτες, δες πόσες όμορφες κοπέλες και πόσο γαμάτα περνάνε όλοι εδώ συνέχεια”. Έτσι φτιάχνουμε ονόματα τώρα.
Θα μου πείτε τώρα είδατε και στο δικό μου προφιλ τέτοιες ποζέρικες εικόνες, απόδειξη και τεκμήριο του πόσο καλά πέρασα εκείνο το βράδυ σε εκείνο το κλαμπ με εκείνα τα παιδιά που έτυχε να μιλάω οταν πέρασε ο τυπάς με την κάμερα. Οκ ναι. Hypocrisy, thy name is Koneko. Με πιάσατε. Δικάστε με λοιπόν. Λες και είμαι η πρώτη που υποκύπτει σε τέτοιου είδους μόδες παρόλο που διαφωνεί με τη νοοτροπία.
Τέλως πάντων, έψαχνα λοιπόν να βρω τα τελευταία δημιουργήματα της προηγούμενης βραδιάς. Κι έπεσα πάνω σε αυτήν:
Και μου άρεσε. Όχι μόνο η κοπέλα και το ντύσιμο και στάση της. Αλλά προφανώς η κοπέλα άρεσε και στο φωτογράφο και απλά πάτησε το κουμπί και απομνημόνευσε μια απαρατήρητη στιγμή. Φυσικά, αυθόρμητα. Που το φυσικά και αυθόρμητα ούτως ή άλλως είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορείς να είσαι όμορφος.
=^.^= Koneko.
what caught my eye today: εεε η φωτογραφία αυτή? Δε σας φτάνει? Χμμ, κάτσε να δω… Είναι αυτό το σκυλί που βλέπουμε κάθε φορά που πάω βόλτα με τα δικά μου σκυλιά, κι ενώ είναι μονίμως δεμένο και πάντα είχα την αίσθηση πως το έχουν αμελημένο τελείως, σήμερα παρατήρησα πόσο καθαρό και γυαλιστερό είναι το τρίχωμα του και πως ίσως δεν είναι και τόσο αμελημένο από τους ιδιοκτήτες του. Χαίρομαι.
Cats like cupcakes. 